André Proost: Een citytrip in de natuur?

3 juli 2024 - 08:19 Redactie Reisbizz

Eind mei werd ik uitgenodigd om de Europa League finale in Dublin bij te wonen. Een prachtig evenement, dus ik hoefde niet lang na te denken om de uitnodiging te accepteren. Ik besloot er nog een paar dagen aan vast te plakken met het idee: "Als ik er dan toch ben…". Aangezien ik Dublin al eerder had bezocht, wist ik al snel wat ik in de stad wilde doen en kwam ik tot de conclusie dat ik nog een volledige dag ‘over’ had.

In mijn netwerk heb ik sporters die hun citytrips altijd zo plannen dat hun dagelijkse trainingen toch in de natuur kunnen plaatsvinden, of als concessie, in grote verkeersvrije parken. Af en toe mag ik met ze meedenken, en dat is een leuk proces, want een citytrip en natuur lijken op het eerste gezicht geen logische combinatie. Soms is het makkelijk, zoals een hotel dicht bij Central Park in New York. Maar in Barcelona kwamen we bijvoorbeeld, na enig gepuzzel, uit bij een hotel in Molins de Rei aan de rand van de stad. Vanuit het hotel loop je binnen vijf minuten een heuvelachtig natuurgebied in met eindeloze trails en bijbehorende hoogtemeters. Tegelijkertijd ligt er op slechts vijf minuten van het hotel een treinstation dat de vakantiegangers in 25 minuten naar het centrum van de stad brengt. Het was de perfecte combinatie voor hen!

Ik besloot dat ik hetzelfde wil doen met de vrije dag die ik in Dublin had. Ik ben al een paar maanden aan het trainen voor een meerweekse tocht die ik in 2025 wil gaan lopen, dus ik was op zoek naar een onverharde wandeling buiten Dublin van ongeveer 15 tot 20 kilometer. Als je daarnaar op zoek gaat, kom je in verschillende fora al snel bij het schiereiland Howth terecht. De kliffenroute is erg populair onder toeristen. Bang voor drukte op de dag na de finale besloot ik verder te zoeken en vond een mooie wandeling ten zuiden van Dublin.

'Je zult er geen spijt van krijgen'
In Dublin aangekomen, zat ik op de avond na de wedstrijd aan de bar in mijn hotel en besprak mijn plan met de barman. Hij vertelde me dat er op verschillende plaatsen langs deze route aardverschuivingen hadden plaatsgevonden en dat een gedeelte van de paden onbegaanbaar of zelfs afgesloten was. Hij adviseerde me om toch af te reizen naar het schiereiland Howth en het helemaal rond te lopen. "Je zult er geen spijt van krijgen," verzekerde hij me.

Na een treinreis van ruim een half uur stapte ik de volgende ochtend uit in het vissersplaatsje Howth. De bewegwijzering naar de kliffen was duidelijk en na een steile klim het dorpje uit, stond ik bovenaan de kliffen. Ondanks dat grote delen van het schiereiland bebouwd zijn, krijg je aan de rand van de kliffen meteen het gevoel dat je aan het einde van de wereld bent. De kliffen rijzen steil boven je uit en gaan nog steiler naar beneden. Halverwege de tocht daalde ik af naar één van de kleine kiezelstrandjes onderaan de kliffen. Terwijl ik daar helemaal alleen van mijn meegenomen lunch genoot, zag ik overal nieuwsgierige zeehondenhoofden uit het water omhoogkomen. Nadat ze gewend waren aan mijn aanwezigheid, gingen ze verder met het vangen van en spelen met grote zilveren vissen.

De barman had gelijk; ik heb er geen spijt van gekregen. Uiteindelijk heb ik in een kleine vijf uur zo'n 20 kilometer afgelegd en genoten van ruige vergezichten, fotogenieke plekken, verschillende ecosystemen, wuivende grasvelden omringd door oude stenen muren en vooral leegte. Aan het einde van de tocht doemde het treinstation weer op en een half uur later zat ik tevreden aan de bar in mijn hotel. De barman keek me vragend aan: "En?"

"Een citytrip in de natuur is heel goed mogelijk," was mijn antwoord.