Een dame die roept dat de vlucht naar Valencia gereed is voor boarden en of je de SPTH code en je boardingpass gereed wilt houden. Mijn hart maakt een vreugdesprongetje, het is zover… Na 21 maanden sta ik bij de ingang van het vliegtuig en terwijl ik wacht, doe ik stiekem mijn mondkapje af, en moet heel diep snuiven.
Die lucht van dat vliegtuig heeft iets magisch. Ik raak er helemaal zen van. De stewardess van Transavia moet lachen, als ik zeg dat ik deze lucht zo ontzettend gemist hebt en ze heet me extra van harte welkom. Verder zal ik braaf mijn mondkapje opzetten.
Eenmaal op plekje 27A en 27B begint de captain te spreken. Hij heet ons hartelijk welkom aan boord van de HV 6335 naar Valencia met een vliegduur van 2 uur en 5 minuten. De stewardessen geven weer een show met de veiligheidsinstructies en daarna geniet ik ruim 2 uur lang hoog in de lucht, witte wolken, blauwe lucht en besneeuwde bergtoppen bij de Pyreneeën. Valencia here I come…
Wat vooraf ging
“Heb jij een idee waar ik dit kan boeken? Bah, weer een bestemming die een oranje reisadvies krijgt. Heb jij veel boekingen hiernaartoe? Ben jij bekend met die touroperator? Of heb jij iets gehoord over aangescherpte maatregelen?” Zomaar wat vragen die ik regelmatig uitwissel met een collega die sinds kort deels in Spanje woont. Een lieve collega die mijn gevecht ziet om te overleven met het reisbureau na 19 maanden geen steun. Een collega die mij veel positieve vibes geeft om door te blijven gaan en vol te houden.
“Ja, ik stop even met werken, ga weer verder om de studio te schilderen zodat ik straks ook logees kan ontvangen”. Ik vroeg of hij nog op zoek was naar testers. “Dan houd ik me zeker aanbevolen.” “Jaja, ik zal het onthouden. Maar niet nu, het is nog niet klaar.” Het hoefde ook niet nu, eind augustus was ik ook nog beschikbaar.”
Een paar dagen later
Even later komt de collega er op terug. “Ik heb er over nagedacht, maar als je zin hebt om eind augustus te komen, dan ben je van harte welkom. Kijk maar of je nog ergens een ticket kan scoren naar Valencia of Alicante.”
En zo heb ik zes dagen waanzinnig genoten in Monte Pego, een klein dorp op een berg tussen Valencia en Alicante in. Ook heb ik de gelegenheid gekregen om Benidorm eindelijk eens te bekijken, een plaats waar ik nog nooit geweest was. Calpe, Denia en Altea stonden ook op het programma met elke dag verse broodjes halen bij de Lidl.
Kortom: Je kunt echt reizen.
Het is veilig, het is verantwoord, het is heerlijk! Ook naar landen met een oranje reisadvies. Heel veel landen zijn open voor toeristen en heten je van harte welkom zonder quarantaine verplichtingen of andere beperkende maatregelen. Kan alleen maar zeggen, wat heb ik dit gemist en wat heb ik genoten. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Bedankt lieve R., het was geweldig!