26 november 2024
Thumbnail voor Kees Bikker: Oranjekoorts bij D-reizen

Kees Bikker: Oranjekoorts bij D-reizen

Zeven weken waarin ieder beetje informatie als strohalm van hoop werd vastgegrepen. Dat de curatoren niet heel erg mededeelzaam waren, is zeker een understatement. Gezien de materie en de belangen ook wel te begrijpen. Toch hadden ze best wel eens wat beter op de winkel kunnen passen (lees: het human capital).

Waar bieden de kandidaat kopers op?
Laten we eens kijken hoe zo’n bieding er nou eigenlijk uitziet. Kandidaat kopers moesten een bod uitbrengen op drie verschillende onderdelen: de activa (inventaris), het klantenbestand en de merknaam.

Door de weken heen werd het eigenlijk steeds duidelijker dat Prijsvrij er met de buit vandoor zou gaan. En gezien het stuk achterliggende zekerheid was dat ook misschien wel de beste optie. REWE, (zeg maar de Ahold van Duitsland) is een solvabel bedrijf dat in staat is mogelijke verliezen in de reistak op te vangen door de winsten vanuit onder meer de levensmiddelenbranche en bouwmarkten.

Krijgt Prijsvrij waar het voor betaald heeft?
Maar wat neemt Prijsvrij nu eigenlijk over? De meeste winkels staan al te huur of te koop. Dat wordt nog een haastklus. De naam van D-reizen op de gevels, maar heeft die niet te veel schade opgelopen inmiddels? En het klantenbestand. Maar daar heb je niets aan zonder personeel, de verbindende factor. Als ik de curatoren was geweest, dan zou ik al de medewerkers vanaf dag één van het faillissement aan me hebben willen binden en ze het vertrouwen hebben willen geven dat er een oplossing voor ze zou komen. En als ik Prijsvrij was geweest, dan had ik al eens een businessplan gepresenteerd aan het nog overblijvende personeel.

Ook had ik ze binnen hun resterende dienstverband taken willen geven. Bijvoorbeeld om het SGR te faciliteren in de aanlevering van de gegevens zodat klanten sneller hun geld terug krijgen. Helaas is het personeel niets gevraagd. Integendeel. Ze werden als overbodige ballast naar huis gestuurd met nog net niet de opdracht om maar te gaan solliciteren. Dat velen dat wel gingen doen, kun je ze niet kwalijk nemen. Er zal toch brood op de plank moeten komen.

En zo gebeurt het dat in zeven weken tijd een dikke duizend medewerkers met een groot oranje hart werden vervreemd van hun klanten en van hun dagelijkse werk. Als je dat in het licht ziet van de bedoeling om met een groot deel van dit team door te willen starten, dan had je ze misschien beter betrokken willen houden waardoor je veel meer had kunnen vragen voor het klantenbestand. Het zal nog een harde dobber worden voor Prijsvrij om te krijgen waarvoor ze betaald hebben. Nu Prijsvrij de kaarten stevig tegen de borst houdt, is een massale uittocht begonnen. Hopelijk blijven er nog een paar oranje harten over om iets te redden van dat dure klantenbestand.

Kees Bikker

Oprichter van travelkees.nl



Recente berichten