Ik maak echter graag deze metafoor naar de huidige sneltrein die op dit moment dendert, hard door raast en luid toeterend kilometers maakt. Dat is precies de trein waar ik de afgelopen tijd in heb plaatsgenomen, althans zo voelt dat.
Van de afgelopen twee coronajaren omschakelen naar full speed talloze boekingen maken voor in eerste instantie bestemmingen in Europa en vervolgens weer rondreizen wereldwijd. Wekenlang de agenda gevuld met afspraken tot laat in de avond met mooie gesprekken met vele reislustige klanten.
De leukste gesprekken vind ik altijd die beginnen met “we willen zo graag een mooie reis maken, maar geen idee waar naar toe”. Mijn glimlach bij een kop koffie, waarbij ik dan luister naar eerdere ervaringen en wenslijstjes en verwachtingen die men heeft bij een bepaalde bestemming. Soms hebben mijn gesprekspartners zich al googelend voorbereid, soms is het informatie vanuit het sociale netwerk. Eigenlijk vind ik die het leukste, heerlijk om te horen welke clichés er soms leven, soms terecht, soms achterhaald. Behalve onze reiskennis en tientallen jaren reisbureau-ervaring, is het stukje mensenkennis minstens zo belangrijk. En dan komt uiteindelijk het vertrouwen om de hoek kijken, vaak gevoed door enthousiasme. De basis is dan gelegd; we kunnen aan de slag.
Veel blijdschap
En zo begon het after-covid tijdperk, eerst in alle rust met veel blijdschap om weer te mogen doen waar we zo goed in zijn; reisadvies geven in plaats van vragen beantwoorden over een virus en de wirwar van bepalingen en regels van de verschillende landen. Vol enthousiasme rolde de ene offerte na de andere offerte uit mijn computer, die vol ongeduld werden ontvangen door de reizigers in spe. We konden ons geluk niet op, voorstellen werden meteen akkoord gegeven, reizen werden bevestigd en opties werden definitieve boekingen.
De lucht kleurde blauw, het werd lente en onze blauw gevleugelde trots kleurde weer volop het luchtruim naar de meest exotische bestemmingen. Hele families samen op reis om weer ongedwongen tot in de late uurtjes van elkaar te genieten bij een blauwe zee met veel palmbomen en witte stranden. Oh wat hebben we dat gemist met zijn allen. Twee jaar wachten werd nu beloond.
Donkere wolk
Begin mei zagen we in die blauwe lucht een donkere wolk verschijnen. Een wolk die het reizigers lastiger ging maken om onbeperkte grenzen op te zoeken. Een wolk die steeds groter werd en uiteindelijk ervoor ging zorgen dat er maatregelen genomen werden, die een ongelooflijke klap en ongeloof in de reisbranche teweeg bracht. En plots staan we waar we nu staan.
In plaats van blije reizigers te voorzien van de laatste informatie over hun welverdiende reis, gingen onze dagen bestaan uit het informeren van onze klanten of hun reis wel door zou gaan. De dankbaarheid is groot voor de klant die voor een reisagent heeft gekozen. Onophoudelijk staan wij onze klanten te woord via app, mail of de telefoon. Hoe groter de koppen in de krant zijn, hoe groter de paniek en hoe drukker onze dagen zijn.
Saamhorigheid
Noodgedwongen zie ik steeds meer reisorganisaties en agenten die kiezen voor een voorlopige stop van nieuwe aanvragen voor een vertrek in hoogzomer. De klanten die op tijd hebben geboekt, worden ontzorgd en goed geïnformeerd. De ene zoomsessie na de andere volgt dan; van luchtvaartmaatschappijen, de ANVR en onze franchise directie. Onze onderlinge verbondenheid is wederom groot, we steunen en informeren elkaar waar we kunnen. Die saamhorigheid hebben wij en blijft bij ons.
Wat ben ik trots dat ik reisagent ben en dat ik het mooiste beroep ter wereld heb. En onze reislustige klanten? Ook dat gaat allemaal weer goed komen.