Ik zie mezelf nog zitten die dag aan mijn nieuwe bureau. Laptop geïnstalleerd, telefoon op maximaal volume en vol verwachting van wat komen ging. Het duurde even en het was flink netwerken, maar binnen de twee jaar die ik het tijd wilde geven om het van de grond te krijgen, had ik al een aardige klantenkring opgebouwd. En het belangrijkste, ik voelde me weer gelukkig! Doen waar ik me als een vis in het water voel, maar dan wel op mijn manier.
Dat ik op de goede weg was, bleek wel toen ik in 2011 de beste ZRA van dat jaar werd. Ook daar was en ben ik nog ontzettend trots op. In het juryrapport stond dat ik nuchter en betrouwbaar was en uitstekend maatwerk kon verrichten. Dat laatste is nog steeds mijn ding, alhoewel ik een heerlijke inkopper op zijn tijd ook heel fijn vind.
Niet alleen maar hosanna
Was het dan 15 jaar alleen maar hosanna? Nee, zeer zeker niet. Het begon al bij de start. In oktober van 2008 crashten de beurzen en de banken. Een enorme crisis volgde en dat was schrikken als je net een halfjaar bezig bent. Ik heb er geen last van gehad, dus ook maar weer snel vergeten.
Ik herinner me ook de aswolk op IJsland en faillissementen van touroperators. En het grootste drama natuurlijk, de beide coronajaren! Het jaar 2020 zou mijn beste jaar ever worden. Voor tonnen had ik al geboekt staan. Met tienduizenden euro’s per dag ging het er ook weer uit. Ik heb wat af gejankt achter mijn laptop.
Om toch geld in het laadje te krijgen en niet aan de verveling ten onder te gaan, heb ik zelfs nog een jaar op de zakelijke klantenservice van de bank met die oranje leeuw gewerkt. Enorm veel geleerd maar ook heel dankbaar dat ik mijn reiswerkzaamheden later weer kon oppakken. Want wat hebben wij toch fantastisch werk. Ik voelde me al zeer gewaardeerd en dat gevoel is de afgelopen jaren alleen maar versterkt. De toegevoegde waarde die wij als reisagenten hebben, heeft zo’n enorme boost gekregen. En wat in 2020 niet lukte, gebeurde vorig jaar. Een dikke, vette plus!
Rondedansjes
Ik durf niet te voorspellen waar het dit jaar eindigt, maar ik heb al diverse rondedansjes gemaakt tot nu toe. Ik ben me er wel bewust van dat ook de komende jaren uitdagend worden. Aan alle kanten probeert men aan de reisstoelpoten te zagen, met Brussel voorop. Maar hé, we cross that bridge when we get there!
Dus ik ga graag nog een aantal jaren door. Misschien haal ik als ZRA wel de 25 jaar. Alhoewel ik dan officieel al met pensioen mag.