11 oktober 2024
Thumbnail voor Harri Theirlynck: Vreemdgaan met Iran neemt Amerika me kwalijk

Harri Theirlynck: Vreemdgaan met Iran neemt Amerika me kwalijk

SCHIPHOL - Bij een bezoek aan de Verenigde Staten komt er vaak een uitgebreide voorbereiding kijken. Zo kan een voorgaande reis naar Cuba al genoeg zijn om je toegang tot het land te ontzeggen. Harri Theirlynck spreekt zich in zijn nieuwste column in Reisbizz Magazine uit over zijn ervaringen met het krijgen van een visum voor Amerika en licht hij toe hoe zijn reis hem heeft 'veramerikaanst'.


Mijn liefde voor Amerika flakkert op, maar het is niet wederzijds. In Eindhoven bezocht ik een optreden van zanger Rufus Wainwright. Hij zong over Amerika: “I'm going to a town that has already been burnt down, I'm so tired of America.” Ofwel: “Ik ga naar een stad die al is afgebrand, ik ben Amerika zo zat.”

En Rufus komt zonder meer Amerika binnen. Niemand bij de Amerikaanse douane die tegen Rufus (die ook best een indrukwekkend drugsverleden heeft) zegt: “Graag of niet, dan blijf je toch lekker weg, dan zoek je toch een beter land waar je minder moe wordt.”

Lelijke liedjes zingen over Amerika. En mijn grootste zonde was: in 2019 Iran bezocht. Toen het nog mocht van iedereen, de Verenigde Staten voorop.

Weigering zonder uitleg
Vreemdgaan met Iran. Dat neemt moeder Amerika me kwalijk. Eén fout vinkje op ESTA - het Elektronisch Systeem voor Reisvergunningen van de USA – bij de vragen: ‘Heeft u de afgelopen jaren Iran, Irak, Soedan… enz. bezocht?’ En je ontvangt direct een e-mail met de mededeling dat de aanvraag geweigerd is, zonder verdere uitleg. Je komt Amerika niet binnen.

Verzwijgen of NEEN invullen is het stomste wat je kunt doen. Als ze erachter komen, en die kans is vrij groot, dan kom je tot tien jaar lang Amerika niet meer binnen.

De oplossing? Veel formulieren invullen, uitgebreid komen toelichten bij het consulaat van Amerika dat je geen kwaad in de zin hebt, en zo’n 160 U$ dollar aftikken voor een zogenaamd non-immigrant visum. Gedoe waar je niet op zit te wachten.

Van Miami tot Manhattan
Maar het is het dik waard. In Oost-Amerika werd ik een man. Veertig jaar geleden, koud 23 jaar oud, reed ik met toekomstige vrouw nr. 1 –  een dame die ik nu op straat niet meer zou herkennen, zo ze nog leeft  – de hele oostkust af, van Miami tot Manhattan.

Met 950 heerlijk knisperende dollars in de knuist huurde ik in Miami op de hoek van de straat voor 2,5 week een deinende hoerensloep. Huren bij Herz of Avis was zó burgerlijk.

Ben je benieuwd hoe Harri zijn reis vervolgde en waarom hij zichzelf beschouwd als een echte Amerikaan? Lees dan de volledige column in de nieuwe editie van het Reisbizz Magazine.