Na een loopbaan van dertig jaar bij Lufthansa maakte Frank Van den Steen in 2022 de overstap naar MSC Cruises, waar hij nu als Country Manager Benelux aan het roer staat. Van luchtvaart naar cruisewereld, van Duitse degelijkheid naar Italiaanse flair. Aan boord van de MSC World America blikt hij terug op zijn jeugd en praten we over leiderschap. “Ik geef mensen vertrouwen en ruimte. Als leider moet je het goede voorbeeld geven, zonder ego.”
Van den Steen groeide op in Mere, een dorp vlak bij Aalst, als jongste van vier kinderen. “Mijn ouders waren allebei Belgisch, dus in die zin weinig internationaal. Maar mijn vader had een grote passie voor reizen. Dat heb ik van hem meegekregen. Ondanks dat we met z’n zessen waren, vond hij het belangrijk dat we samen de wereld verkenden. Onze eerste grote reis ging naar Amerika, ik was toen elf. In die tijd was dat heel bijzonder.”
De liefde voor de zee
Dichter bij huis ontstond een andere liefde. “Mijn ouders hadden een appartement aan zee in Spanje. Daar is mijn verbondenheid met de zee begonnen. Het gevoel van vrijheid en rust, ik ben altijd graag in, op of onder water.” Over zijn toekomst had hij als kind geen helder beeld. “Ik wist het echt niet. Daarom heb ik ook mijn legerdienst gedaan, in de hoop dat ik het daar zou uitvinden. Uiteindelijk koos ik voor een toeristische opleiding, omdat die nog veel richtingen open liet. Na een korte tijd bij American Express, kwam Lufthansa op mijn pad. Ze boden me een plek in hun management traineeship aan." Dat bleek het begin van een lange carrière.
Stilte
De rode draad in zijn leven? Mensen. “Elk gesprek, elke samenwerking, elke ontmoeting laat iets achter. Dat klinkt misschien filosofisch, maar het is gewoon zo. Ik ben gevormd door de mensen die ik onderweg ben tegengekomen. In Finland leerde ik het belang van stilte. Voor die tijd was ik druk en wat impulsief, maar daar ontdekte ik dat je ook gewoon kunt zijn. Stilte is daar niet ongemakkelijk, maar juist waardevol. Samen zwijgen wordt als heel normaal gezien en verbindend.” Londen had dan weer een andere impact. “Ik woonde er twee jaar, maar was vooral onderweg. Daardoor heb ik me er nooit echt thuis gevoeld. Professioneel bracht het me veel, maar persoonlijk bleef het vlak.”
Zijn kijk op het leven vat hij samen in een eenvoudig motto: je hebt meestal spijt van de dingen die je niet gedaan hebt. “Ik probeer daarom zoveel mogelijk ‘ja’ te zeggen in het leven, zoals in die film Yes Man met Jim Carrey. Niet overal te lang over nadenken, maar gewoon doen.” En toch is er spijt: “Ik heb nooit een muziekinstrument leren spelen. Muziek lijkt me zo’n pure uitlaatklep, een manier om jezelf te uiten zonder woorden. Het is er gewoon nooit van gekomen, en nu voelt het wat laat. Dat mis ik wel eens.”
Wil je het volledige artikel lezen en het Reisbizz magazine thuis ontvangen? Meld je hier aan als abonnee van de Reisbizz Society.