Kees Bikker: De sprong in het diepe

Er was geen weg meer terug. Alle schepen achter mij waren vanzelf in brand gevlogen. Het reisbureau waarvoor ik tien jaar had gewerkt was door corona op de fles en iets anders dan reizen samenstellen en verkopen kon ik niet. Dus als ik zelf niet in het diepe zou zijn gesprongen dan was ik er wel ingeduwd door iemand.

Ondernemen vanuit onderbuikgevoel
Net als veel andere Nederlanders was ik de voorgaande jaren van alles te weten gekomen over virussen door elke talkshow aan de lippen van virologen te hangen. Ik interpreteerde hun uitspraken en profetieën en maakte mijn eigen analyses. Uit eerdere ervaring wist ik dat ondernemen vooral handelen vanuit je onderbuikgevoel betekent.

Voor thuis even wennen
Vanuit dat zelfde zakelijk instinct heb ik toen gekozen voor een ZRA-organisatie die het beste bij mij en mijn klanten zou passen. Het UWV bood een soepele overgangsregeling dus vanaf september ben ik eindelijk los gegaan als zelfstandig reisagent. Thuis is het even wennen dat ik ‘s ochtends wat langer aan het ontbijt blijf zitten en vervolgens niet naar mijn werk vertrek, maar de gang oversteek naar mijn werkkamer.

De handel valt weer stil
Dan de spanning: hoe gaan mijn oude klanten reageren? In september komen gelijk al de eerste paar opdrachten. Dat geeft moed. Er wordt voorzichtig al wat geboekt voor de kerstvakantie en daarna. Totdat Omikron roet in het eten begint te gooien. Het zal toch niet weer, denkt iedereen. Maar toch, de handel valt weer stil, reizen en uitstaande aanvragen worden geannuleerd.

Wil je weten hoe de sprong in het diepe van Kees is afgelopen? Klik dan hier en lees de volledige column.