Hoger beroep Ter Haar-Oad vs Rabo begint: ‘Zwaar bankroet Oad in 2013 was onnodig’

Tien jaar geleden moest Oad-topman Julius ter Haar zelf faillissement aanvragen van het 90-jarige reisconcern, omdat Rabo de kredietstekker eruit trok. “Onnodig, redding van de touroperator was op een haar na rond door een groep Twentse investeerders, die het busbedrijf zouden gaan overnemen. De bank heeft de wettelijke zorgplicht in ernstige mate en ook te vaak geschonden. Ons werd een paar dagen extra tijd niet gegund om orde op zaken te stellen. De gevolgen waren immens”, heeft Ter Haar steeds beweerd.

Zijn woordvoerder Jan Driessen bevestigt tegenover Reisbizz dat de Rabo voortdurend zand in de juridische raderen heeft gestrooid. “Al die mist had maar één doel: voorkomen dat de echte hamvraag voor de rechter wordt beantwoord, het verzaken van de zorgplicht. Rechtbank Utrecht heeft dat frame overgenomen. Dat vechten we in hoger beroep aan.”

De Rechtbank Utrecht concludeerde begin 2022 dat de Rabobank niet schuldig was aan het faillissement van Oad.

67 miljoen schadevergoeding
De familie Ter Haar eist 67 miljoen schadevergoeding, omdat Oad altijd aan haar verplichtingen heeft voldaan en er genoeg zekerheden waren. De Rabobank is volgens Ter Haar in gebreke gebleven toen het erop aan kwam en dus aansprakelijk. Dat er financiële problemen waren in moeilijke tijden, is nooit ontkend, maar oplossingen waren in zicht. Het bankroet heeft naar schatting ruim 80 miljoen euro gekost, terwijl meer dan 1.500 medewerkers op straat stonden.

De Rechtbank Utrecht concludeerde begin 2022 dat de Rabobank niet schuldig was aan het faillissement van Oad. “De kredietovereenkomst mocht worden opgezegd, dat was op dat moment niet onredelijk. Er speelde in 2013 al langere tijd de noodzaak van kapitaalversterking in opdracht van Rabo. Er waren twijfels over de beoogde reorganisatie. Dat de bank de druk opvoerde met een harde deadline in september, was niet ontoelaatbaar”, aldus de uitspraak.

Grote klapper
Opmerkelijk is dat de rechter vaststelde dat de financiële nood met TUI en SGR zo ernstig was dat die in feite onoplosbaar was (…). “Ook al was de Twentse deal later doorgegaan, een bankroet had niet afgewend kunnen worden.”

TUI en SGR weerspreken dat nu echter in gesprek met Reisbizz. SGR-topman Erik Jan Reuver antwoordt kort op de vraag of het Garantiefonds mede oorzaak was van het aanvragen van het Oad-faillissement door Ter Haar: “Neen.” Verder zegt Reuver geen partij te zijn in deze zaak “en ook geen grieven te hebben”. Hij kan niet zeggen of Rabo de zorgplicht heeft verzaakt. SGR ging volgens hem door het bankroet voor 21 miljoen euro het schip in. Na aftrek van de bankgarantie bleef daar een slordige 14 miljoen schade van over, waarmee het een grote klapper voor het fonds was.

Steven van der Heijden (oud-TUI-baas): “Het was geenszins mijn bedoeling om Oad failliet te laten gaan. Dat zou ons alleen maar geld kosten, terwijl de betalingen naar TUI op orde waren.”

Geen enkel belang voor TUI
Oud-TUI-baas Steven van der Heijden (inmiddels ceo Corendon) heeft via de advocaten van Ter Haar een nieuwe verklaring aan het Hof doen toekomen, waarin hij klip en klaar uitlegt dat TUI geen enkel belang had bij een faillissement van Oad, een belangrijke zakenrelatie. “Dat de rechtbank zo’n groot belang hechtte aan een brief die ik destijds schreef aan Julius ter Haar, was in mijn ogen grote onzin. Ik was eerlijk gezegd stomverbaasd dat die brief kennelijk verkeerd was geïnterpreteerd. Het was geenszins mijn bedoeling om Oad failliet te laten gaan. Dat zou ons alleen maar geld kosten, terwijl de betalingen naar TUI op orde waren. De Rabo-advocaten hebben mijn schrijven handig uitgebuit om de mogelijke schuld van zich af te schuiven.”

Intentie om door te gaan met ‘afgeslankt Oad’
Ook Van der Heijden merkt op dat de inzet in de reisbranche was om door te gaan met een afgeslankt Oad, na verkoop van het busbedrijf. “Dat zou voor iedereen het beste zijn geweest.” De afdeling Bijzonder Beheer van de Rabo (de ‘ziekenboeg’ van de bank) stak daar echter een stokje voor en nam zonder voldoende ruggenspraak met de Rabo-top het besluit om te stoppen met Oad om verliesrisico uit te sluiten. Zelfs smeekbedes om uitstel van Ank Bijleveld, toen commissaris van de koning in Overijssel, mochten niet baten.

Driessen noemt ook de verwijten van de rechtbank dat Ter Haar zou hebben ‘geknoeid’ met de waarheidsvinding, onjuist. “De rechter is nooit verkeerd geïnformeerd. Zogenaamde bewijsstukken daarvoor waren niet ter zake doend, onvolledig, verdraaid of niet relevant.”