WINDHOEK - Na twaalf jaar keerde Travel Counsellor Minke Smits-Steintjes terug in Namibië. De vorige keer zat Minke met tranen over haar wangen in het vliegtuig terug naar huis omdat ze eigenlijk niet weg wilde. De verwachtingen waren dus hoog. In Reisbizz Magazine doet Minke verslag van de reis.
Vanuit het vliegtuig zie ik de Afrikaanse zon opkomen. Wat een perfecte start van onze drieweekse rondreis. Twaalf jaar geleden waren we er met z’n tweeën en reden we met onze stoere 4x4 met daktent door het noordelijke gedeelte van Namibië. Dit keer is onze 9-jarige zoon Jimmii erbij, rijden we zuidwaarts en slapen we in prachtige lodges en heerlijke hotels en appartementen. Natuurlijk pas je het reistempo aan en zul je vaker een middag aan het zwembad liggen - of game-tijd inplannen - maar ook met kinderen is het heerlijk om door Namibië te reizen.
Na een bezoek aan het Waterberg Plateau National Park en het Cheetah Conservation Fund was het tijd voor één van de hoogtepunten van de reis: wilde dieren spotten in het Etosha National Park. Twaalf jaar geleden waren we hier aan het einde van het droge seizoen en zagen we ontzettend veel dieren. Nu zijn we er aan het einde van het regenseizoen, de tijd dat je minder dieren zult spotten omdat alles groen is en de waterpoelen allemaal gevuld zijn. Maar niets is minder waar, want we hebben heel veel dieren gezien. Van grote groepen impala’s tot de grappige wrattenzwijnen, duizenden zebra’s en veel gnoes. Al vrij snel zagen we een leeuwin met haar cubs heel dicht bij de auto en even later ligt er een groep leeuwinnen onder een boom te chillen. De absolute topper was de olifant die naast de weg een modderbad nam.
Bijzondere plek
Spitzkoppe is voor mijn man Rutger en mij een hele bijzondere plek omdat ik hem hier twaalf jaar geleden ten huwelijk heb gevraagd. Voor Jimmii is het een waar klim- en klauterparadijs. Waar hij zich ook goed vermaakt zijn de zandduinen bij Swakopmund. Per quad gaan we op zoek naar de Little Five en we vinden er drie; de ‘shovel-snouted lizard’, de ‘palmato gekko’ en de ‘fitzsimons burrowing skink’ (mini adder). Helaas ontbreekt de ‘namaqua kameleon’, maar dat we de ‘cartwheeling spin’ niet gezien hebben, vind ik zelf niet zo erg. Als afsluiter gaan we sandboarden vanaf een hoge zandduin. Mijn man maakt voornamelijk rondjes, Jimmii hapt erg veel zand en door mijn gegil rennen alle dieren weg, zo zegt Jimmii.
Meer te weten komen over Namibië? Lees dan het hele reisverslag van Minke in de Reisprofessional op reis Special in Reisbizz Magazine.