Titia Doornbos-Clevering reist goed voorbereid door Zuid-Afrika

4 maart 2022 - 16:23 Redactie Reisbizz

SCHIPHOL - Afgelopen kerstvakantie reisde Titia Doornbos Clevering samen met haar vriend naar Zuid-Afrika. Eerder deed Titia al verslag van haar safari-avontuur in het Timbavati Private Nature Reserve. Lees nu het hele reisverhaal!

Gaan we wel of gaan we niet, was lange tijd de vraag. Is het ( ethisch ) verantwoord nu de Omikron variant om zich heen slaat? Wij hebben redenen genoeg om wel te gaan en ik heb regelmatig contact met de collega’s van Jambo Safari Club, waarmee ik deze rondreis in elkaar gezet en geboekt heb. En wees eerlijk, zolang je naar een bestemming wilt waar het risico op een verkeersongeluk, beroving of malaria nog steeds redelijk aanwezig is, moeten we de reis dan nu uitstellen? Ik heb me goed voorbereid en in Zuid Afrika is het zo dat het laatste hotel een kamer moet verzorgen als je in quarantaine moet.. Ik mail nog snel even naar ons hotel om te vragen of er een kamer beschikbaar is met een ruim balkon en we sluiten een extra reisverzekering af bij Heymondo, die ook quarantaine kosten in oranje gebied dekt.

Op 29 december vliegen we van Amsterdam naar Johannesburg. We hebben ‘maar’ twee weken voor deze reis en moeten keuzes maken. We besluiten Johannesburg over te slaan en na een overnachting op de luchthaven meteen door te vliegen naar Nelspruit.

En wat geeft deze luchthaven een geweldig welkom. Alsof je Disney binnenstapt, maar dan echt. De kerstboom staat nog in de aankomsthal en de safari look haalt het Afrika-gevoel in één keer bij ons naar boven. We nemen onze huurauto in ontvangst en rijden naar Hazyview. Een prima weg om het links rijden te oefenen en te kijken of de navigatie goed werkt. We verblijven drie nachten in het Perry Bridge Hollow. Een uitstekende plek om de Panorama route te verkennen en een super plek om te verblijven. De geuren en kleuren zijn lastig te vertalen in een reisverslag maar geloof me, als je hier s ’ochtends op je veranda gaat zitten, voel je Afrika. Bij aankomst starten we met een lunch in het Kuka Café, waar ook het ontbijt gereserveerd wordt en tevens een prima plek is om te dineren. De Zuid-Afrikaners hebben vakantie en trekken er op uit met hun gezinnen. En zo zitten we tussen de locals bij te komen van onze reis en maken we plannen voor de komende dagen.

De eerste volle dag toeren we naar het noorden. Links langs de weg lopen mensen, we worden rechts ingehaald terwijl het tegemoet komend verkeer daarvoor moet uitwijken, het regent. En je hebt vast wel eens van de potholes gehoord. Dit is niet alleen de kloof waar Bourke, de goudzoeker, zijn naam aan verbonden is, maar het zijn ook de gaten in de weg.. en deze geven net het laatste zetje tot een iets minder relaxte start van deze dag. We rijden een paar keer verkeerd, komen bij zandwegen uit en uiteindelijk zien we een bord naar de Blyde River Dam en die besluiten we te nemen. Aan het einde van de weg parkeren we de auto en lopen over een smal pad naar het water.. Geen mensen, stilte, rust, uitzicht.

Foto (c) Titia Doornbos-Clevering

Als we hier onze camera-instellingen en selfie-skills geoefend hebben rijden we terug naar het hotel voor een drankje èn oudejaarsavond.

Een bijzonder begin van het nieuwe jaar. Op nieuwjaarsdag rijden we via Graskop naar God’s Window. De verwachtingen waren hoog.. maar het was erg druk bij dit fenomenale uitzichtpunt. Nieuwjaarsdag is hier duidelijk een dag om met de familie op avontuur te gaan. Bij God’s Window loop je via een pad omhoog. Gister heeft het geregend waardoor dit pad glad en glibberig is. Dames met baby’s op hun rug, kinderen en gezellige oma’s lopen met ons omhoog. Ik ben blij met mijn fotograaf. Mijn vriend maakt fantastische foto's.. en ik geniet van alles wat er om me heen gebeurt. Ons geduld en de hike worden beloond met een mooi uitzicht die niet makkelijk op foto's vast te leggen is. God’s Window is zo weids en diep dat het wordt vergeleken met het uitzicht wat God zou moeten hebben als hij op de wereld neer kijkt. Groen, zoveel kleuren groen.. We kopen souvenirs bij de leuke standjes. Ik durf niet af te dingen. Als wij al een zware tijd hebben nu.. ik durf bijna niet te denken aan de gezinnen van deze volhardende verkopers.. Alles wat ik leuk vind kost 100 rand ( 5,60 euro).. ik scoor een houten olifantje en een giraffe.

Na God’s Window vervolgen we onze route naar the Three Rondavels. Een prachtige route. Groene heuveltoppen.. het heeft iets mysterieus’, in gedachten zie ik Dino’s rondlopen, een groots landschap wat in mijn fantasie past bij deze grootse dieren. Wist je trouwens dat je behalve de Blyde rivier hier ook de Treur rivier passeert.. of deze rivieren juist samengewerkt hebben of in een soort haat-liefde verhouding deze canyon geschapen hebben zet mij weer aan het denken. “Jammer dat hier weinig uitzichtpunten zijn” zegt mijn vriend. En plotseling zien we een bord 'uitsigpunt'. We parkeren de auto. Twee standjes met souvenirs zijn open. We zwaaien naar de dames die gekleurd gekleed in superman t-shirt en ‘bijpassende’ gekleurde rok, zitten te wachten op handel. Er zijn maar weinig mensen. We lopen over een pad, iemand die hier bekent lijkt te zijn wijst ons de weg..

En dan.. Dit uitzicht.. Ga zitten en geniet.

Als we terug komen bij de auto kunnen we het shoppen niet laten. Neushoorn en Aap maken het gemis van de oliebollen goed. Ik maak nog een praatje met de dames over de zware tijd, neem hun zegeningen met liefde in ontvangst en wens ze happy new year.

The Tree Rondavels. Drie bergtoppen die lijken op huisjes met punt daken. Het is hier weer gezellig druk. Auto's met muziek en veel picknick. Ook hier geen andere blanke toeristen dan wij. Ik maak stiekem een filmpje van genietende mensen, we beleven nieuwjaarsdag op een bijzondere manier. En wat ben ik blij dat we hier zijn!

De terugweg is hetzelfde als de heenweg. Maar dat is helemaal niet erg, de uitzichten zijn prachtig. We stoppen in Graskop voor een pannenkoek bij Harrie’s pancakes. En als je hier toch bent, koop dan ook een zakje biltong ( gedroogd vlees ) voor onderweg. We lopen langs de Kerk Staat en tanken aan de Hoof Straat.

Na ons bezoek aan het Timbavati Private Nature Reserve (lees het reisverslag hier) vliegen we van Kruger East Gate Airport naar Kaapstad. En dit is ook weer zo’n charmante filmlocatie-achtige setting. De vertrekhal is in de openlucht. In Kaapstad verblijven we in de Blackheath Lodge in Seepunt. Het hotel is charmant, heeft een leuk zwembad in de binnentuin, een eigen bar en parkeerruimte voor de deur. En als ik onze kamer binnenkom ben ik helemaal niet meer bang voor die quarantaine, een geweldig balkon met ligbedden en buiten-douche en uitzicht over zee… Omdat wij er niet van houden heel vaak van hotel naar hotel te hoppen zullen we vanuit dit hotel de stad en de omgeving verkennen. We worden hartelijk ontvangen door de receptionist en drinken een drankje met hem terwijl hij ons vertelt waar we beter weg kunnen blijven en wat leuk is om te zien. Vanuit het hotel kan je prima naar Waterfront rijden met je eigen auto en dat doen we eigenlijk elke avond. Je parkeert hier in de parkeergarage naast de bekende Victoria en Alfred mall en loopt door de mall naar de gezelligheid. ( je loopt, ook s avonds veilig door de mall terug naar de parkeer garage en de route naar ons hotel is ook goed te doen ) We eten met uitzicht op de tafelberg, maken plannen voor de komende dagen en lopen langs het monument van de vier Zuid Afrikaanse Nobelprijswinnaars; Luthuli, Tutu, De Klerck en Mandela. Vanuit Kaapstad maken we een dagtrip naar Stellenbosch en Franschhoek, in een half uur ben je de stad uit en rijd je richting de wijnhuizen. Stel je navigatie zo in dat deze de snelwegen vermijdt. Het is een warme dag, we besluiten rond te rijden en te stoppen in Franschhoek. Hier wandelen we door de hoofdstraat met leuke winkeltjes, kunstgalerijen en restaurantjes met de lekkerste wijnen. Vanuit Franschhoek kan je diverse wijntours maken. Wij kiezen voor een lange lunch met wijn en een borrel op een terras met Afrikaners en proberen mee te luisteren wat ze zeggen. Aan het einde van de middag rijden we via de toeristische route terug naar ons hotel in Kaapstad. Onze tweede dagtrip gaat via Camps Bay en Houtbaai over de mooie Chapmans Peak Drive richting Kaap Punt en Kaap de Goede Hoop. We zoeken een Afrikaanse radio zender en genieten van het uitzicht. Als we een bord zien met de aanduiding ‘watervalletje’ rijden we vol verwachting het weggetje in. Watervalletje blijkt een picknick plaats te zijn maar de verwachte waterval ontbreekt.

Terugweg rijden we via Simons Town, waar ik graag een bezoek wil brengen aan de pinguïns. Het was druk op het strand en de pinguïns hadden zich terug getrokken op hun eigen strand waar je als toerist vanaf een plateau kan kijken.. en ik had me zo verheugd op een strandontmoeting met ze.. helaas.

Voor onze laatste dag in Kaapstad koop ik fast lane tickets voor de Tafelberg. ( je schijnt hier lang in de rij te staan als je geen online tickets hebt. ) Daarna rijden we door naar de wijk Woodstock waar we onze auto parkeren bij the Old Biscuit Mill waar op zaterdagen de Old Biscuit Market wordt gehouden. Een lokale markt met leuke meuk, muziek en veel gezelligheid. We parkeren de auto met advies van een lokale parkeerwachter. Ik ben mijn portemonnee met cash vergeten dus we moeten eerst geld pinnen. De parkeerwachter wijst ons de weg.. als een politieagent langs loopt en zegt “watch these peoples cars good” voel ik me top veilig Ik pin geld.. ontvang alleen briefjes van 100 rand, waar ik de parkeerwachter erg blij mee maak.. Normaal maak je de parkeerwachter blij met 10 rand.

Als we zitten te lunchen pakken we de geschiedenis lessen op..

In 1994 kreeg de zwarte bevolking hetzelfde stemrecht als de blanken.. en werden de stappen van De Klercks anti-apartheids-regime verder uitgewerkt. Mandela bestudeerde in gevangenschap de mentaliteit en geschiedenis van de blanke Afrikaners. En hierdoor kon hij later de zwarte bevolking en blanken samen krijgen. .. 25 jaar geleden ..

We rijden via de De Klerck Boulevard en de Mandela Boulevard naar Bo Kaap. Onderweg stoppen we even bij het stadhuis van Kaapstad waar een standbeeld van Mandela op het bordes staat. Deze is geplaatst ter nagedachtenis van de vrijlating en eerste speech van Mandela in 1990. Bo Kaap is een kleurrijke wijk die erg fotogeniek is. Hier parkeer je je auto ook onder toeziend oog van lokale parkeerwachters. In Bo Kaap wonen de afstammelingen van de islamitische slaven. Omdat de slaven vroeger geen gekleurde kleding mochten dragen brachten ze na afschaffing van de slavernij kleur in de wijk door hun huizen te schilderen. Nu nog steeds krijgen de woningen aan het einde van de vastentijd een nieuwe frisse kleur.

We sluiten de dag af met een drankje aan het zwembad. En zo komt langzaam aan een einde aan deze reis. We gaan nog een keer naar Waterfront, het is zaterdag avond. Er is veel muziek en dans op straat. Als we even staan te kijken wordt me een CD van de band aangeboden. 100 rand ( of alles hier 100 rand kost haha ) Ik koop de CD van de enthousiaste jongen.. als we verder lopen vraagt mijn vriend of ik wel een CD speler heb.. eh.. oeps en zo wordt mijn aankoop een sponsoring en souvenir.

P.s. We testen op de dag van vertrek naar Schiphol bij een test locatie in Waterfront en bij thuiskomst moeten we vijf dagen in quarantaine. Als ik mijn mailbox aan het opschonen ben krijg ik telefoon, een medewerker van het ministerie van volksgezondheid. Of ik op de hoogte ben van de quarantaine voorwaarden, of de koelkast goed gevuld is en of ik nog vragen heb… ik kan heel veel vragen bedenken maar ik besluit het voor lief te nemen en na te genieten van de reis.

Met dank aan Jambo Safari Club

Foto's: Titia Doornbos-Clevering