5 mei 2024

Claudia Wolswijk: Mijn tweede voordeur (kraakt een beetje)

2 november 2023 - 07:51 Redactie Reisbizz

Ik bak in olijfolie van de boomgaard achter mijn huis, eet vis uit de zee voor mijn neus en de enige file me daar treft wordt veroorzaakt door schapen op de weg. Lange dagen vol zon, zee, lieve Griekse locals en het zal je wellicht verrassen…ik werk er ook nog. Het verrassingseffect wat het woord ‘werk’ in combinatie met deze tweede voordeur teweegbrengt heeft me dit jaar wel een tikje overvallen.

Ik neem je even mee naar afgelopen april. Ik verankerde zielsgelukkig mijn nieuwe “tweede voordeur” sleutel aan mijn sleutelbos. Op zijn Hollands bestaat de mijne net zoals die van jou waarschijnlijk ook uit voordeur- , auto- , berging sleutel en hetzelfde versje voor het huis van mijn ouders die gelukkig nog leven. Mijn Apple airtag is tegenwoordig mijn nieuwe gadget want in alle chaos van mijn dagen als reisagent ben ik de toegang tot mijn complete leven dagelijks kwijt. Gelukkig wijst de “zoek mijn“ functie op mijn IPhone me dan naar de ruimte onder mijn autostoel, in het toilet of diep onderin een grote tas, bij mij kan je het allemaal verwachten.

De zomer van mijn leven
Lang verhaal kort. Het was de zomer van mijn leven. Ik heb genoten van begin tot einde seizoen- helaas duurt het in Griekenland maar zo ’n maand of 6. Met mijn huurauto heb ik prachtige tochten gemaakt naar verlaten stranden, verse vis gegeten in de meest authentieke dorpjes en wat actie opgezocht door van hoge bergen af te springen ( met een paraglide instructeur en bijhorende parachute- maar toch reuze spannend)

In de uren en dagen ertussen vele accommodaties bezocht, mijn zakelijk netwerk uitgebreid en veel, veel boekingen gemaakt terwijl vele landgenoten de hele zomer lagen te chillen op de strandbedjes (die hier overigens nog zo heerlijk kneuterig gratis zijn) Eenmaal klaar met werken deed ik de laatste uren van de dag hetzelfde.
Een heerlijk leven. Zeker, ik prijs me rijk om dit te kunnen doen zo rond mijn 50e levensjaar. Ik voelde me op enig moment bijna euforisch, en als je in dit stadium komt wil je het delen. Tja, daar komt de aap uit de mouw: dat doe je beter niet.

Een foto van plezier
Aan mijn collega’s : besef je het volgende. Al werk je 7 dagen in de vroege ochtend voor de zon opkomt, ben je 24/7 bereikbaar, check je bij nacht en ontij in voor je gasten, één foto van plezier op het strand kan het beeld van de hardwerkende reisagent compleet ruineren.
“Ik hoor je even niet want ik zie dat je lekker vakantie aan het vieren bent…? Maar had je mijn voorstel al niet kunnen sturen?” Herkenbaar?

Mooi feit ook wel, dat beelden van strand, lunchen met vrienden en zon blijkbaar iets met de visie van de thuisblijvers doet. Werk vervaagt! “Je bent op vakantie” is wat op borrelt. Niets is minder waar, je ruilt alleen even van voordeur maar het werk stopt niet. Geloof me, zelfs een studiereis naar de mooiste bestemming is serieus hard werken. De foto op het strand is dan vaak het hoogtepunt, want één uurtje vrij zijn is een enorm welkom cadeau en oh…. zo Instagram-able.

Hoe meer wij reizen, hoe beter we worden in het werk
Aan onze lieve gasten. Neem het ons alsjeblieft niet kwalijk dat we zo’n fantastisch beroep hebben. We zijn er altijd voor jullie, al zijn we met 6 uur tijdsverschil in Bogota, Bangkok of New York. Onze gasten zijn ons heilig, jullie geven ons energie en plezier. Daarom doen we wat we doen, en dat vaak al vele jaren. Hoe meer wij reizen, hoe beter we worden in het werk wat we doen.

Moraal van het verhaal. Wij reizen. Wij reizen meer dan gemiddeld. Als ik het persoonlijk mag maken: ik ben een zelfstandig reisagent dus mijn werkend leven stopt niet na 18 uur avonds. Ook niet na vrijdagavond omdat het weekend begint. Mijn leven bestaat uit de reizen van mijn gasten zo mooi en goed mogelijk te organiseren. Dat ik mijn belevenissen met jou wil delen is juist goed, dat krijg jij hopelijk alleen maar inspiratie van. Om dat te kunnen doen moet ik zelf reizen, ontdekken, en creativiteit putten uit vrijheid. Dat maakt een reisagent goed, beter, best.

Smeren met olijfolie of WD40?
Ik ga persoonlijk voor het laatste. De beste reisagent zijn voor mijn gasten. De bedankjes onderweg, de blije tags op Instagram – die maken mijn dag.
Om die reden ga ik morgen naar de Gamma en koop ik een busje WD40 om het kraken van mijn tweede voordeur te stoppen. Waarschijnlijk zou de olijfolie van de achterbuurman ook al helpen, is namelijk met liefde geproduceerd.
(Misschien ga ik die wel bottelen en weggeven, aan iedereen die me het gevoel geeft dat ik alleen maar vakantie vier achter mijn tweede voordeur )